|
SŁOWA KLUCZOWE
kontrola, przesłuchanie, stosowanie prawa, pomoc społeczna
KEYWORDS
control, interrogation, uses of law, social assistance, welfare benefits
|
|
STRESZCZENIE
Kontrola stała się narzędziem polityki społecznej w tym sensie, że konstytuujące ją procedury pełnią funkcje przypisane im w ramach tejże polityki. Skupiając się na jednej z tych procedur – wizytach kontrolnych w domu świadczeniobiorców dochodu minimalnego – artykuł analizuje specyficzną formę przesłuchań administracyjnych. Opisując ich właściwości, przebieg oraz różne sposoby ich praktykowania, artykuł stara się pokazać, na czym współcześnie polega polityka publiczna wobec beneficjentów pomocy społecznej. Przymus wywierany przez instytucję kontrastuje z niepewnością sytuacji życiowej kontrolowanych, nieprzewidywalnością kontroli i reguł, które ostatecznie zostaną zastosowane. Paradoks kontroli dokonywanej w imię poszanowania reguł, a zdominowanej przez niepewność i dyskrecjonalność szeregowych urzędników, pozwala dostrzec, jak funkcjonuje zarządzanie biednymi. Zasadza się ono na połączeniu wielu zindywidualizowanych relacji, mniej lub bardziej skoordynowanych, wpisujących się jednak w pewną strukturalną logikę. W jej ramach przymus ekonomiczny poszukiwania pracy łączy się z moralną koncepcją zmiany habitusu ludzi niedostosowanych do wymogów rynku pracy i/lub instytucji pomocowych.
ABSTRACT
Control has become an instrument of social policy, to the extent that the procedures that define it are in turn playing a role in meeting the objectives that they serve. By focusing on one of these procedures (home visits to beneficiaries of social safety nets), this article analyzes a specific form of bureaucratic interrogation. By describing its characteristics, its modalities and its uses, it seeks to clarify the contemporary institutional treatment of socially assisted persons. The constraining force of the institution and of its rules is combined with uncertainty regarding the situation of the controlled population, the modalities of the control itself, and the rules mobilized in its exercise. The paradox of a control justified by stable legal rules, yet plagued by uncertainty and the discretionary power of its rank-and-file officers, reveals a broader framework for the governance of the poor. It is built upon the combination of multiple individualized relationships that are more or less coordinated but nonetheless rooted in a structural logic, where the economic injunction to find a job overlaps with a moral project aiming at redressing the habituses that do not conform with the requirements of the labor market and/or with those of the assisting institution.
|
LITERATURA / REFERENCES
- Bancaud, A. (1993). La Haute Magistrature judiciaire entre politique et sacerdoce. Paris: LGDJ.
- Bourdieu, P. (1987). La dissolution du religieux. W: tenże, Choses dites (s. 117–123). Paris: Minuit.
- Bourdieu, P. (1990). Droit et passe-droit. Actes de la recherche en sciences sociales, 81–82, 86–96.
- Bourdieu, P. (2001). Langage et pouvoir symbolique. Paris: Seuil.
- Bourdieu, P. (z S. Bouhedja i C. Givry) (1990). Un contrat sous contrainte. Actes de la recherche en sciences sociales, 81–82, 34–51.
- Bourdieu, P., De Saint Martin, M. (1982). La sainte famille. L’épiscopat français dans le champ du pouvoir. Actes de la recherche en sciences sociales, 44–45, 2–53.
- Castel, R. (2009). La montée des incertitudes. Paris: Éditions du Seuil.
- Cordonnier, L. (2000). Pas de pitié pour les gueux. Paris: Raisons d’agir.
- Dubois, V. (2003). La Vie au guichet. Relation administrative et traitement de la misère. Paris: Economica.
- Dubois, V. (2005). Le guichet des organismes sociaux ou l’institution des pauvres. W: J. Ion (red.), Les Débats du travail social (s. 205–218). Paris: La Découverte.
- Dubois, V. (2007). État social actif et contrôle des chômeurs: un tournant rigoriste entre tendances européennes et logiques nationales. Politique Européenne, 1 (21), 73–95.
- Dubois, V. (2010). The Bureaucrat and the Poor: Encounters in French Welfare Offices (tłum. J.-Y. Bart). Burlington: Ashgate.
- Dulong, R., Marandin, J.-M. (2001). Analyse des dimensions constitutives de l’aveu en réponse à une accusation. W: R. Dulong (red.), L’Aveu: histoire, sociologie, philosophie (s. 135–178). Paris: PUF.
- Evans, T., Harris, J. (2004). Street level bureaucracy, social work and the (exaggerated) death of discretion. British Journal of Social Work, 34, 871–895.
- Garfinkel, H., we współpracy z S. Mendlovitzem (2007). Reguły podejmowania prawidłowych decyzji przez sędziów przysięgłych. Studia z etnometodologii (tłum. A. Szulżycka). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
- Goffman, E. (2010). Analiza ramowa (tłum. S. Burdziej). Kraków: Zakład Wydawniczy Nomos.
- Gollac, S. (2005). La fonction publique: une voie de promotion sociale pour les enfants des classes populaires? Une exploitation de l’enquête „emploi 2001”. Sociétés contemporaines (numer specjalny Classes populaires et services publics), 2 (58), 41–64
- Gumperz, J. (1989). Engager la conversation. Introduction à la sociolinguistique interactionnelle. Paris: Minuit.
- Hahn, A. (1986). Contribution à la sociologie de la confession et autres formes institutionnalisées d’aveu. Actes de la recherche en sciences sociales, 62–63, 54–68.
- Hughes, E.C. (1996). Le Regard sociologique. Paris: EHESS [wyd. oryg. The Sociological Eye: Selected Papers, Chicago: Aldine-Atherton 1971].
- Labov, W. (1976 [1973]). L’hypercorrection de la petite bourgeoisie comme facteur de changement linguistique, Sociolinguistique (tłum. A. Kihm). Paris: Minuit [wyd. oryginalne Hypercorrection by the lower middle class as a factor in linguistic change. W: W. Bright (red.) Sociolinguistics; proceedings (s. 84–113). The Hague: Mouton 1966].
- Leo, R.L. (1994). Police interrogation and social control. Social & Legal Studies, 3, 93–120.
- Leo, R.L. (1996). Miranda’s revenge. Police interrogation as a confidence game. Law & Society Review, 30 (2), 259–288.
- Observatoire des non-recours aux droits et services (2012). L’envers de la «fraude sociale». Le scandale du non recours aux droits sociaux. Paris: la Découverte.
- Palier, B. (2010). The dualizations of the French Welfare System. W: tenże (red.), A Long Goodbye to Bismarck? The Politics of Welfare Reform in Continental Europe (s. 73–100). Amsterdam: Amsterdam University Press.
- Pinto, L. (1984). „C’est moi qui te le dis”. Les modalités sociales de la certitude. Actes de la recherche en sciences sociales, 52–53, 107–108.
- Proteau, L. (2009). L’économie de la preuve en pratique: Les catégories de l’entendement policier. Actes de la recherche en sciences sociales, 178 (3), 12–27.
- Schütz, A. (1987). Le Chercheur et le quotidien. Phénoménologie des sciences sociales (tłum. A. Noschis-Gillieron). Paris: Méridiens Klincksieck.
- Simmel, G. (1998). Les Pauvres. Paris: PUF.
- Spire, A. (2005). Étrangers à la carte. L’administration de l’immigration en France (1945–1975). Paris: Grasset.
- Spire, A. (2008). Accueillir ou reconduire. Enquête sur les guichets de l’immigration. Paris: Raisons d’agir.
- Swartz, D.L. (2013). Symbolic Power, Politics, and Intellectuals: The Political Sociology of Pierre Bourdieu. Chicago: University of Chicago Press.
- van Oorsschot, W. (1991). Non-take up of social security benefits in Europe. Journal of European Social Policy, 1 (1), 15–30.
- Warin, P. (2006). L’accès aux droits sociaux. Grenoble: Presses universitaires de Grenoble.
|